Ранняе Адраджэнне
Мастацтва перыяду паміж 1300 і 1450 гадамі называецца Раннім Адраджэннем. Тэрмін адрознівае гэты перыяд ад Высокага Адраджэння, якое адбылося пазней у 16 стагоддзі. Такім чынам, тэрмін Ранняе Адраджэнне ўжываецца да жывапісу, скульптуры і архітэктуры, якія дэманструюць усё большую тэндэнцыю да натуралізму, а не да абстрактнага дэкору. Ранняе Адраджэнне было часам змен у многіх іншых адносінах, ад пачатку гуманізму да канца феадалізму. Гэта быў час, калі мастакі сталі больш цікавіцца ўласнымі пачуццямі, чым расказваць гісторыі ці прадстаўляць рэчаіснасць. Яны сталі індывідуалістамі, якія мелі новыя ўяўленні аб тым, як трэба ствараць мастацтва. Яны спрабавалі выказаць тое, што адчуваюць праз жывапіс. Большасць мастакоў таго перыяду пачыналі ў якасці памочнікаў у майстэрнях. Іх майстры вучылі маляваць, але яны маглі эксперыментаваць са сваімі ідэямі і тэхнікамі. Паколькі ў мастакоў была такая свабода, яны пачалі працаваць незалежна адзін ад аднаго. Яны сталі спецыялістамі, малюючы адну тэму зноў і зноў, напрыклад, рэлігійныя сюжэты, партрэты або пейзажы. Гэта дазволіла ім выпрацаваць уласны стыль. Ранняе Адраджэнне - гэта не тое, што людзі звычайна думаюць, таму што яно пачалося ў розныя часы ў розных месцах.